Μέσα στην αναστάτωση που φέρνει πάντα η πείνα
έχει μάθει να βλέπει
την αλλαγή των εποχών περίστροφο όρθιο
στραμμένα στα σύννεφα τα φορτωμένα επιταφίους
ψελλίζει απειλή, αλλά ακούγεται ωσαννά
ως εάν γαβγίζει θρόμβους
ένα τικ από παλιά στην αρτηρία
κάθε μήνας περνάει με εγκαύματα
κάθε μέρα ληστής των κυττάρων
μα βαστάει γερά του Χάρου το σκοινί
να κατέβει κι αυτός στο
μη με λησμόνει.
Γιώργος Βέης, Βράχια, ύψιλον,βιβλία, 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου