Το λαούτο, ναι, είμαι. Αν θέλεις, αν ποθείς να βάλεις
σε σκίτσο τις κυρτές μου ηδονικές καμπύλες,
να μου μιλάς σαν νά ’μαι σύκο, που ’χει κοίλες
τις γεύσεις μέσα του ώριμες. Και να υπερβάλλεις
τα σκότη που εντός μου βλέπεις, σα νά ’ναι δρόμοι
που παν στο σκότος της Τυλίας. Στο αιδοίο
δεν ήτανε πυκνό, αφού η φωτεινή της κόμη
σαν σάλα πάμφωτη ήταν. Κι έπαιρνε μιά-δύο
σταγόνες ήχο από την επιφάνειά μου
στην όψη της, για να μου τραγουδάει. Γνώστης
εγώ των αδυναμιών της, με δικιά μου
ευθύνη ωθούσα το δικό μου εντός εντός της.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου