Knuts Skujenieks-Το κουμπί

Όπως μια κερασιά

που κρατά στην κορφή της

το τελευταίο της φρούτο

έτσι κρατώ κι εγώ στο κουρελιασμένο μου πουκάμισο

το τελευταίο και μοναδικό κουμπί

κάθε που χάνονται οι μνήμες και η ελπίδα

και το φορτίο γίνεται ασήκωτο

αγγίζω στο στήθος μου το κουμπί

που μου έχεις ράψει

παρ’ όλα τα χρόνια και τη πείνα

παρ’ όλο το χιόνι και τον ύπνο

μπάλωσες την τρύπια μου ζωή

με κλωστές αγαπημένες της αιωνιότητας

Η νύχτα νικά τη μέρα. Κοιτάζω

προς το μοναδικό φωτεινό παράθυρο.

Δεν είναι παράθυρο αυτό, αλλά η ζωή

που καίει πάνω στο στήθος μου, το κουμπί που μου χεις ράψει.

Knuts Skujenieks ( 1936 - )

Mετάφραση: Νίκη Μαραγκού

Πηγή: http://www.poiein.gr/2011/03/23/aoeynuia-ooci-iyic-dhisscoc-adheiyeaea-aethnaio-iyanco-aiynio/