Τώρα, ανάμεσα σε όλα τα δωμάτια, παίρνοντας τη θέση του καπνού, του αλκοόλ και του ιδρώτα της νύχτας, αναπτύσσεται η εύθραυστη οσμή του Προγεύματος: περίτεχνη, διαπεραστική, εκπληκτική, πιο πολύ κι από το χρώμα του χειμωνιάτικου ηλιόφωτος, καταλαμβάνει τα πάντα, όχι τόσο λόγω κάποιας ωμής οξύτητας ή όγκου όσο λόγω της περίπλοκης δομής των μορίων της, και μοιράζεται το μυστικό του θαυματοποιού, σύμφωνα με το οποίο —αν και δεν συμβαίνει συχνά να λέει κανείς τόσο ξεκάθαρα στο Θάνατο να πάει να γαμηθεί— οι ζωντανές γενετικές αλυσίδες αποδεικνύονται αρκετά δαιδαλώδεις ώστε να διατηρούν ένα ανθρώπινο πρόσωπο για δέκα ή είκοσι γενιές ... έτσι η ίδια επιβολή μέσω της δομής επιτρέπει στο άρωμα της μπανάνας αυτό το πρωινό του πολέμου να ελίσσεται, να επανακτεί, να κυριαρχεί. Υπάρχει λόγος να μην ανοίξεις όλα τα παράθυρα και να μην αφήσεις την ευγενική αυτή μυρωδιά να σκεπάσει όλο το Τσέλσι; Έτσι, σαν ξόρκι, ενάντια σε αντικείμενα που πέφτουν....
Thomas Pynchon (8 Μαΐου 1937)
Πηγή: Το ουράνιο τόξο της βαρύτητας, Μετάφραση: Γιώργος Κυριαζής. Εκδόσεις Χατζηνικολή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου