Pablo Neruda-Ο πόλεμος

Ισπανία, ντυμένη στ’όνειρο κι ύστερα αφυπνισμένη
σε είδα να γεννιέσαι,ίσως μέσα στους θάμνους,
σαν μια χαίτη με αγκάθια
και στα σκοτάδια,δουλεύτρα,
να υψώνεσαι μέσα στις δρυς και στα βουνά
και να σκίζεις τον αγέρα με ανοιγμένες φλέβες.
Αλλά είδα στα σταυροδρόμια να σου ρίχνονται
οι παλιοί ληστές. Ήταν
μασκοφορεμένοι και με σταυρούς φτιαγμένους
από οχιές,με τα πόδια βουτηγμένα
στο παγερό έλος των νεκρών.
Τότες είδα το σώμα σου γυμνό
από αγκάθια τρυπημένο
πάνω στη ματοβαμμένη άμμο,ανοιγμένο,
δίχως κόσμο,να το λογχίσουνε στην αγωνία του.
Μέχρι σήμερα το νερό των βράχων σου
Κυλάει μες στα μπουντρούμια και υπομένει;
σιωπηλή το αγκάθινο στεφάνι σου΄
να δούμε τι είναι πιο δυνατό,οι πόνοι σου
ή τα πρόσωπα που διαβαίνουν δίχως να σε κοιτάξουν.
Εγώ έζησα με την αυγή σου από τουφέκια,
και θέλω ξανά μπαρούτι και λαός
να τραντάζουν τους ατιμασμένους κλώνους
ώσπου τ’ όνειρο να σειστεί και να συγκεντρωθεί
καθάριος ο καρπός πάνω στη γη.

Μετάφραση: Ρήγας Καππάτος 
Πηγή: Ισπανόφωνη ανθολογία ποίησης,σελίδες