Τάσος Κόρφης-Scrap Iron

Αλήθεια, πώς δεν μπόρεσες να διακρίνεις την αλλαγή

τα φορτία που, κάθε μέρα, σκόρπιζες στη θάλασσα, για

να ελαφρώσεις

και κείνες τις ραγισματιές στις λαμαρίνες, αδιόρατες

σχεδόν,

κι όμως βαθιές, υπολογισμένες να βρούνε, κάποτε, την

καρδιά σου;

Χρώμα πάνω στο χρώμα πως να διακρίνεις τη σκουριά

που δάγκανε, τόσον καιρό, επιδέξια το κορμί σου,

παγιδεύοντας με σιγουριά τις τελευταίες του αντιδράσεις:

Αλήθεια πόσο ξαφνικά έφθασες εδώ, στο νεκροταφείο

των πλοίων,

χωρίς καπετάνιο, χωρίς ναύλο, χωρίς ανησυχίες,

άχρηστο παλιοσιδερικό για εκποίηση...

Πηγή: Ημερολόγιο, Διαγώνιος 1971

Αναδημοσίευση από τον Χαρτοκόπτη του Γιώργου Χ. Θεοχάρη