Μάτση Χατζηλαζάρου-Ψυχανάλυση

μη μιλάτε για μένα μες στο σπίτι του κρεμασμένου

γιατί ήμουνα μόνη σ’ αυτό το μέρος

και ποτέ δεν είχε σκοινί

σίτεψα όπως τα κυνήγια

μετά ξεκόλλησε το ράμφος μου

έμεινε εκεί αυτό το ευγενές εργαλείο

που ακόνιζα και γυάλιζα

τ' ωραιότερό μου νύχι

εκείνο πούξερε να τρίζει μες στ’ αυτί μου

εσύ είσαι μια κρρρτς κρρρτς

Α – μα – ζόνα κρρρτς κρρρτς

εκείνο που κράδαινα πάνω απ’ τους

αδύνατους

με τα μάτια άσπρα κουκούλια

εκείνο το τελευταίο μου βέλος ενάντια στον εγωισμό μου

τότε αναγκάστηκα να πλέξω το άτομό μου

αρχίζοντας από κάτω

με ταλαιπωρία

καθισμένη μπρος στο παράθυρο που’ χε

τις φοβίες μου

απ’ τα σκισίματα του εγώ

που αρωματίζει τα μπράτσα του

αλλ’ αγαπάει μέσα από καθρέφτες λοξοκομμένους

πάντα τα όνειρα μιας καϋμένης

μάννας εγχειρισμένης

καϋμένη μάννα τρελλή

ποιος τυραννούσε τη μάννα μου

εκείνη αφέθηκε σ’ έναν μονάχα άντρα

άγχη της ανυπαρξίας

χέρια κοκκινωπά ξερά φύλλα

πόσες μέρες ντροπής

ν’ ακούω τον εαυτό να παίζει

τις οκτάβες των λυγμών

ή εκείνες των γέλιων

ΚΑΤΩ ΟΙ ΘΕΑΜΑΤΙΚΟΙ ΘΕΑΤΕΣ

κουράστηκα να δραπετεύω

απ’ το φόβο μιας άμεσης κρούσης

ένα μεγάλο κίτρινο μήλο στο Παρίσι

πυξίδα για το φως

τα δέντρα κι αυτά φανερώνουν το σκοπό τους

καθώς έρχονται το πρωί να μας ξυπνήσουν

εσύ ακουμπάς στις αισθήσεις μου

γυμνός σαν το ψωμί

φοβάμαι λιγότερο να πεθάνω

ναι ήλιε ναι σκιά

ναι απενταρίες κουρτίνες και καρέκλες

το βλέμμα σου μού χαϊδεύει την κοιλιά ναι

τώρα αυτά που γράφω και σ’ αγαπώ

με αποδοχή λευκή σαν το χαρτί

που ζωγραφίζεις

με δέρμα τρυφερό και υπερευαίσθητο

που παραδίνεται στα σεντόνια μετά από ‘να μπάνιο καυτό

και με όλες αυτές τις μικρές σκόνες τα χνούδια

που αναταράζουμε μ’ αγαλλίαση μαζί

μες στην αχτίδα του ήλιου

σ’ αγαπώ

Μεταγραμμένο στα ελληνικά από τη συλλογή Cinq Fois, έκδοση G.L.M. Παρίσι 1949, με έξι χαλκογραφίες του Javier Vilato, στο: Ποίηση ' 80, εκδόσεις Εγνατία