Κρατούσα την καρδιά μου να σου δώσω.
Ετοιμαζόμουν όλος σαστιμάρα
και με κρυφή, όπως σου 'πρεπε, λαχτάρα
κινούσα για να ρθω να σ' ανταμώσω.
Μα εσύ, τα βέλη κρύβοντας ωστόσο,
ερχόσουν γελαστή και παιχνιδιάρα·
κι αν ήσουν, όπως έλεγαν, κατάρα
δε μ' άφηνες, Αγάπη, ναν το νιώσω.
Κι όμως, ενώ δεν ήταν για μεγάλα
κι όρκος μ' εσέ ποτέ δε μ' είχε δέσει
-εξόν από της ζώνης σου τη δεση-
Αγάπη τρομερή, με ξόβεργα άλλα,
αιχμάλωτο πουλάκι, με κρατούσες
και, σαν κακό παιδί, με τυραννούσες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου