Homo sum: humani nihil a me alienum esse puto.
Τερέντιος, «ο αυτοτιμωρούμενος»
Τα’ όνειρό μου λάμπει σα διαμάντι
– μα είν’ ο νους μου τόσο ταπεινός,
κι η φτωχή ψυχή μου τόσο μόνη,
κι οι καημοί μου, σαν του καθενός.
Με γιομίζει τ’ όραμα του Απείρου
– κι όμως η καρδιά μου είναι στη γη,
κι η πληγή μου, που ποτέ δεν κλείνει,
τρέχει σαν ανθρώπινη πληγή…
Τα’ όνειρό μου λάμπει σα διαμάντι
– μα είν’ ο νους μου τόσο ταπεινός,
που έτσι ταπεινός, και τόσο μόνος
ίσως και δεν είναι κανενός!…
Τίποτα, στη γη, δε μου είναι ξένο,
τίποτα πικρό και τρυφερό,
– μα έξω κι από τόπο κι από χρόνο,
ζω μες στον Απέραντο Καιρό…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου