Παιδί, θυμάμαι,
διάλεγα όνειρα ανέγγιχτα
σε συρτάρια κλειδωμένα.
Ως τώρα ψάχνω
σε υπόγεια, σοφίτες και δωμάτια
κλειδιά να βρω.
Κι η μάνα μου
Στον τάφο της ολόρθη
να μου λέει:
Στα κλέψανε, αγόρι μου, στα κλέψανε!
Μακάρι να ΄ταν ποιητές
για να τους αθωώσω!
Το δέντρο με τις λέξεις, 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου