Η Άνοιξη θα 'ρθει
σαν το παιδί που ανοίγει
τα παράθυρα στο πατρικό μας σπίτι.
Κι ίσως φοράει το μικρό σου όνομα
ίσως φοράει την παλιά σου
κολεγιακή μπλούζα .
αυτή με τα φθαρμένα γράμματα
στο ύψος του θώρακα, στο ύφος
των περιστάσεων, στο βάθος
της καρδιάς.
Η Άνοιξη θα 'ρθει
τρέχοντας με μανία
στο πληγωμένο παρκέ, κι εγώ
θα πέφτω λυμένη απ' τα γέλια, πηδώντας
σαν παιδί που ξοδεύεται ενδιάμεσα
του κρεβατιού μας.
Κι εσυ πιο τρελός των τρελών, εσύ
πιο μελωδικος των πουλιών
θα γελάς και θα πέφτεις
δίχως κενό, δίχως τραύμα
μέχρι να εκτιμήσεις
τον ίλιγγο της πτώσης.
Οι Αναμνήσεις ενός κωλόπαιδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου