Αθανασία Δρακοπούλου - Τρία ποιήματα

 ΠΕΝΘΟΥΜΕ

Γεννήθηκα πριν την εποχή
των φωτοκύτταρων, τότε που
ρίχναμε ακόμα χώμα
στους νεκρούς.

Γι’ αυτό η χειραψία μου είναι τραχιά
διατηρώ ακόμα χώμα στα νύχια. Κι όλαζ
τα θάβω με τα ίδια μου τα χέρια
ανθρώπους, σπόρους κι
ανώφελες απαντήσεις.

Γιατί τα χέρια δεν γνωρίζουν από θάνατο
γνωρίζουν όμως το παιχνίδι
του κρυμμένου θησαυρού.

*

ΟΜΟΡΦΕ ΜΟΥ

Και φοβάμαι εντός σου
φοβάμαι δίχως σου
φοβάμαι να ‘ρθω
να σου πω πως
είσαι εσύ
εκείνη

η παιδική ηλικία
που δεν χόρτασα ακόμα.

*

ΤΡΑΥΛΙΣΜΑ

Είναι μια φράση
που μέσα μου λιώνει
ο κόσμος ένα αδέσποτο σκυλί

που δεν αγαπήθηκε
και τώρα βάλθηκε
να δαγκώνει.

*Από τη συλλογή Οι αναμνήσεις ενός κωλόπαιδου, εκδόσεις Τύρφη, 2024.