Το τραγούδι, κάθε τραγούδι, και κάτω από την πιο επιφανειακή ξενοιασιά του έχει έναν ανέκφραστο σπαραγμό.
* * *
Ο χρόνος τον τρώει τον άνθρωπο συνεχώς κι όταν αυτό το ξεχάσουμε ζούμε.
* * *
Ποτέ δε μέθυσα τόσο, όσο μπορώ κάποιες στιγμές να μεθύσω με την απλή συναίσθηση πως υπάρχω όταν ξυπνώ το πρωί.
* * *
Η νύχτα. Αυτή κινητοποιεί την ψυχή μας που είναι φτιαγμένη πιο πολύ από σκότος και πιο λίγο από φως.
* * *
Πώς θα μπορούσε να ξέρει ένα πηγάδι ότι υπάρχουν ωκεανοί;
* * *
Οι θανατοποινίτες παίρνουν κάθε πρωί προθεσμία από τα μάτια του δεσμοφύλακα.
* * *
Τα φίδια έχουν φωλιές, τα αγρίμια, οι λύκοι
-κι οι άνθρωποι έχουν σπίτια με το νοίκι.
* * *
Ζωή είναι το να μη θέλει κανείς να πεθάνει.
Πηγή: Σημειωματάριο, Κέδρος 1984
Απ' τον Χαρτοκόπτη του Γ. Χ. Θεοχάρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου