Jiří Wolker - Βροχερή μέρα

Σαν και σήμερα όταν βρέχει, ο νους μου στους εργάτες στα προάστια τρέχει.

Το μουδιασμένο γέλιο τους γυρεύω σε μετέωρες σκαλωσιές ψηλά

Και τα τούβλα αντικρίζω,

που σαν κόκκινα λουλούδια να 'ναι, λικνιστά από χέρι σε χέρι πάνε,

μέχρι που να χτιστεί ένα σπίτι, ασπρο σαν τριανταφυλλιά.

Σαν και σήμερα όταν βρέχει κι είναι βαρύ το μεσημέρι σαν πανωφόρι μουσκεμένο,

με τις γυναίκες σας πηγαίνω να σας βρω.

Σε κομποδετή πετσέτα σας φέρνω λίγο φαγητό και στα μάτια μου σας φέρνω την γαλήνη.

Κάθομαι παράμερα και σας κοιτάζω που τρώτε. Ελπίζω στον θεό πως θα χορτάσετε και τότε να σας πω θέλω

ότι η Μάσκα πια έγινε καλά κι ο Φράνκι ότι κέρδισε τα πρώτα του λεφτά.

Ότι πετρέλαιο σήμερα μπορέσαμε να βρούμε, ν' ανάψουμε μια στάλα τη λάμπα πριν κοιμηθούμε.

Ποίηση: Γίρζι Βόλκερ

Μετάφραση: Κάρολος Τσίζεκ