Στον Γιώργο Κάτο
Όπως τα δέντρα
Όπως τα δέντρα μαζεύοντας τη νύχτα μέσα τους
Όπως τα δέντρα έζησε
Τρέμει και βήχει
Κουράστηκε ο άνεμος να περνά στο πρόσωπό του
Σκουριασμένα φύλλα
Την ερημιά
Πέφτουν όλα σ’ ένα μεγάλο φλιτζάνι καφέ
Το κόκκινο της καρδιάς και το μεγάλο γαλάζιο
Πέφτουν και πίνει την ίδια κόκκινη καρδιά του
Και για κανέναν πια δεν είναι
Υποθετικά υπάρχει
Τρέμει
Και πότε πότε τραντάζεται από ’να σπασμένο βήχα
Από τη συλλογή Η κλεψύδρα με τις στάχτες (1975)
Πηγή: https://thepoetsiloved.wordpress.com/category/%CE%B2%CE%AF%CE%BA%CF%85-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B4%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%85/%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%84%CE%AD%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B8%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF/%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%8A%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%B1%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B7%CF%82/page/2/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου