Anna Kamieńska - Ἀποκαλόκαιρο

 

Θά κλειστῶ τώρα

σ' ἕνα κελί ἀπό ἀγκαθερά ἄχυρα

σοβαρά νά τά σκεφθῶ ἀπ' τήν ἀρχή ὅλα

 

Ἕνα φύλλο μιά ρίζα ἕνα μυρμήγκι ἕναν λαγό

τή θάλασσα ἕνα σύννεφο ἕναν βράχο

 

Θά τά στοχαστῶ 

ὅπως ἀναλογίζεται ἁμαρτωλός

τ' ἁμαρτήματά του

 

Θά ρωτήσω τόν ἑαυτό μου

ἄν μετανοῶ βαθιά

πού δέν ἀνήκω σέ χλοερό τόπο

 

Θά ἀναρωτηθῶ πόσες φορές

δέν ρώτησα τίς ρίζες ποιό δρόμο νά πάρω

 

Θά μετανοήσω ἐνώπιον τοῦ νεροῦ, ἑνός νέφους

μιᾶς σημύδας 

 

Θά πλύνω τά πόδια τους

καί θά ἐπιδέσω τίς πληγές τους

 

Γιατί νά μή μπορῶ νά συμφιλιωθῶ

μέ τῆς χλωρῆς ζωῆς τά θροϊσματα 

καί νά κοιμηθῶ ἀνάμεσα σέ θνητά ὄνειρα

 

Φύλλο

δίδαξέ με νά πέσω

στήν ἀδιάφορη γῆ.

 

Μετάφραση:  Nατάσα Κεσμέτη

Αναδημοσίευση από:  https://natashazacharopoulou.blogspot.com/2022/08/anna-kamienska.html?fbclid=IwAR3FfvOJgXVm6O_aVgHeIOlE5DOVuNMQ66inG4G021AUt2tby52M7zXE41E