Στον Σάββα Παύλου
Από που έρχεσαι δέντρο και ξέρεις το σκοτάδι;
Από που βουνό και κόπηκαν τα πόδια σου
Και χρόνια πιά δεν περπατάς;
Από που λίμνη ουρανοπρόσωπη
Κι εσύ μικρό σαράκι ασίγαστε φονιά του ξύλου;
Από που έρχεσαι δέντρο κι έμεινες άφωνο;
Ξέρω καλά τα υπόγεια βήματά σου
Τις φλέβες του αίματος τις μνήμες ηφαιστείων
Γνωρίζω τις ανθοφορίες που φέρνει η νύχτα
Με χιόνι μαύρο κι εγκατάλειψη
Από που ήρθες λοιπόν δέντρο
Και οι φίλοι σου της ακινησίας από που;
Τάχα το φοβισμένο μέλλον βλέπεις
Ή το πικρό σαν δάκρυ παρελθόν;
Τα μνήστρα της αβύσσου», 2003
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου