Τώρα σέρνω αργοκίνητες ώρες
στις προκυμαίες της πολιτείας
περπατώ τη νύχτα στα φωτισμένα μουράγια
χωρίς να περιμένω καράβι.
όλα τα καράβια έχουν πνιγεί
υποψιάζομαι άγνωστες ακτές
να προσπερνάνε ακόμα στα ανοιχτά
πότε πότε κάτι
σαν από τραγούδι Σειρήνας
φθάνει στη ράχη του αέρα.
Εκεί που τα νερά είναι ήσυχα
σκάζουν ακόμα φυσαλίδες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου