Ανδρέας Κάλβος- Εις τον Ιερόν Λόχον

α΄

Ας μη βρέξει ποτέτο σύννεφον, και ο άνεμοςσκληρός ας μη σκορπίσειτο χώμα το μακάριον5που σας σκεπάζει.

β΄

Ας το δροσίσει πάντοτεμε τ’ αργυρά της δάκρυαη ροδόπεπλος κόρη·και αυτού ας ξεφυτρώνουν10αιώνια τ’ άνθη.

γ΄

Ω γνήσια της Ελλάδοςτέκνα· ψυχαί που επέσατεεις τον αγώνα ανδρείως,τάγμα εκλεκτών Ηρώων,15καύχημα νέον.

δ΄

Σας άρπαξεν η τύχητην νικητήριον δάφνην,και από μυρτιάν σάς έπλεξεκαι πένθιμον κυπάρισσον20στέφανον άλλον.

ε΄

Αλλ’ αν τις απεθάνειδιά την πατρίδα, η μύρτοςείναι φύλλον ατίμητον,και καλά τα κλαδιά25της κυπαρίσσου.

ς΄

Αφού εις του πρώτου ανθρώπουτους οφθαλμούς, η πρόνοοςφύσις τον φόβον έχυσε,και τας χρυσάς ελπίδας,30και την ημέραν·

ζ΄

Επί το μέγα πρόσωποντης γης πολυβοτάνου,ευθύς το ουράνιον βλέμμαβαθυσκαφή εφανέρωσε35μνήματα μύρια.

η΄

Πολλά μεν σκοτεινά·φέγγει επ’ ολίγα τ’ άστροντο της αθανασίας·την εκλογήν ελεύθερον40δίδει το θείον.

θ΄

Έλληνες, της πατρίδοςκαι των προγόνων άξιοι·Έλληνες σεις, πώς ήθελεναπό σας προκριθείν45άδοξος τάφος;

ι΄

Ο Γέρων φθονερός,και των έργων εχθρός,και πάσης μνήμης, έρχεται·περιτρέχει την θάλασσαν50και την γην όλην·

ια΄

Από την στάμναν χύνειτα ρεύματα της λήθης,και τα πάντα αφανίζει.Χάνονται οι πόλεις, χάνονται55βασίλεια, κι έθνη·

ιβ΄

Αλλ’ ότε πλησιάσειτην γην οπού σας έχει,θέλει αλλάξειν τον δρόμον τουο Χρόνος, το θαυμάσιον60χώμα σεβάζων.

ιγ΄

Αυτού αφού την αρχαίανπορφυρίδα, και σκήπτρον,δώσωμεν της Ελλάδος,θέλει φέρειν τα τέκνα της65πάσα μητέρα.

ιδ΄

Και δακρυχέουσα θέλειτην ιεράν φιλήσεινκόνιν, και ειπείν· Τον ένδοξονλόχον, τέκνα, μιμήσατε,70λόχον Ηρώων.
Ανδρέας Κάλβος, Η Λύρα