Στα ίσια και στ ανάποδα
φωνές στον ύπνο μου άκουγα
Αφτί μου πλανημένο
στον Άδη κατεβαίνω
Κατεβαίνω σα νυφούλα
πού 'χασε το μάγκα της
ωχ ωχ ωχ, το λούσο και τα φράγκα της
ωχ ωχ ωχ, το λούσο και τα φράγκα της
Είναι σπηλιά, είν' όαση
σβησμένη τηλεόραση
Ωχρή σα το λεμόνι
στου Ήφαιστου τ' αμόνι
Κλαίω και παρακαλάω
να γεννηθώ δεν πρόφτασα
ωχ ωχ, ωχ, ζωή μου δε σε χόρτασα
ωχ ωχ, ωχ, ζωή μου δε σε χόρτασα
Και να σου πλησιάζουνε
ανδρείκελα που μοιάζουνε
Περίεργα κοιτάνε
μα δε με βοηθάνε
Βγάλ' τα πέρα μοναχή σου
όπως κάναμ' όλοι μας
ωχ, ωχ, ωχ, γαμώ το πορτοφόλι μας
ωχ, ωχ, ωχ, γαμώ το πορτοφόλι μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου