Επιτέλους
πήρα το γράμμα σου που μοσχοβολούσε
υάκινθο και αναμονή.
Μου γράφεις: σε περιμένω,
ζω με την απουσία σου, η παρουσία σου
μπορεί να με συνθλίψει.
Γράφε μου πάνω στο γαλάζιο κοχύλι,
χάραζε τους πόθους σου στα φύλλα
των βίκων και
στέλνε τά μου, αγαπημένη.
Όμως κι' εσύ μην έρθεις,
με τη ζεστή σου απουσία
ζω τον σπαραγμό του πάθους μου,
μου φτάνει
ο θρυμματισμός του απόντος σώματός σου.
~
από την Νέα Εστία, τχ. 908
Μάΐος 1965
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου