"Καρδιά φιδιού και όψη λουλουδιού!
Κατοίκησε δράκος ποτέ σε ωραιότερη σπηλιά;
Όμορφε τύραννε, αγγελικέ σατανά, κοράκι με φτερά περιστεριού, αρνί με απληστία λύκου!
Ουσία σιχαμερή με θεϊκή μορφή!
Το ακριβώς αντίθετο απ' ό,τι πίστεψα είσαι!
Άγιε κολασμένε, κακούργε έντιμε!
Ω φύση, γιατί έφτασες ως την κόλαση κι έκλεισες το πνεύμα ενός δαίμονα στον θνητό παράδεισο σάρκας τόσο υπέροχης;
Ακούστηκε ποτέ βιβλίο τόσο όμορφα δεμένο που να 'χει τόσο άθλιο περιεχόμενο;
Ω, πώς η απάτη κατοικεί σε υπέρλαμπρο παλατι;"

Ιουλιέτα - σκηνή 2- "Ρωμαίος και Ιουλιετα"- Ουίλιαμ Σαίξπηρ