El Desdichado (Ο απόκληρος)
Εγώ είμαι ο σκοτεινός, ο χήρος, ο απαρήγορος
ο δίχως πύργο πρίγκιψ της Ακουιτανίας.
Το μόνο αστέρι μου νεκρό, και στο έναστρο λαγούτο μου
προβάλλει ο μαύρος ήλιος της Μελαγχολίας.
Στον τάφο εσύ, παρηγοριά μου, το Παυσίλυπο
φέρε μου πάλι και της Ιταλίας το κύμα,
το άνθος που τόσο με ηρεμούσε εμέ περίλυπο,
τη δράνα όπου το ρόδο σμίγει με το κλήμα.
Είμαι Έρως; Φοίβος; Λουζινιάν; Μπιρόν;
Απ’ το φιλί της ρήγισσας ακόμη είναι ερυθρό το μέτωπο μου.
Μες στη σπηλιά που κολυμπά η Σειρήνα έχω ονειρευθεί
και δυο φορές θριαμβευτής πέρασα τον Αχέροντα,
τονίζοντας στην ορφική μου λύρα τους καημούς
κάποιας αγίας και μιας νεράιδας τους λυγμούς.
μτφρ. Στρατης Πασχαλης
Εγώ είμαι ο σκοτεινός, ο χήρος, ο απαρήγορος
ο δίχως πύργο πρίγκιψ της Ακουιτανίας.
Το μόνο αστέρι μου νεκρό, και στο έναστρο λαγούτο μου
προβάλλει ο μαύρος ήλιος της Μελαγχολίας.
Στον τάφο εσύ, παρηγοριά μου, το Παυσίλυπο
φέρε μου πάλι και της Ιταλίας το κύμα,
το άνθος που τόσο με ηρεμούσε εμέ περίλυπο,
τη δράνα όπου το ρόδο σμίγει με το κλήμα.
Είμαι Έρως; Φοίβος; Λουζινιάν; Μπιρόν;
Απ’ το φιλί της ρήγισσας ακόμη είναι ερυθρό το μέτωπο μου.
Μες στη σπηλιά που κολυμπά η Σειρήνα έχω ονειρευθεί
και δυο φορές θριαμβευτής πέρασα τον Αχέροντα,
τονίζοντας στην ορφική μου λύρα τους καημούς
κάποιας αγίας και μιας νεράιδας τους λυγμούς.
Ζεράρ ντε Νερβάλ (μετάφραση: Παναγιώτης Μουλλάς)
Πηγή:https://poiimata.com/2018/04/10/apokliros-gerard-de-nerval-moullas/
......................................................................................................................................
Εγω ειμ' ο Μαύρος - ο Ορφανός- ο Τρισαπελπισμένος
Στο χάλασμα ο Πρίγκηπας της Ακουιτανίας:
Το μόνο Αστέρι μου νεκρό - τώρα σκοτεινιασμένος
Στο έναστρο λαούτο μου Ήλιος Μελαγχολίας.
Εσύ, που μες τα Έγκατα μ' είχες παρηγορήσει
Γύρνα μου το Παυσίλυπο, ιταλικό το κύμα,
Τ' άνθος που τόσο η έρημη καρδιά μου είχε αγαπήσει
Την πέργολα όπου σμίγουνε το Ρόδο με το Κλήμα.
Ο Φοίβος νά μαι, ο Έρωτας;..ο Λουζινιάν ή ο Βίρον;
Το μέτωπό μου κόκκινο απ το φιλί της Δόννα
Ερέμβασα μες τη σπηλιά που κολυμπά η Γοργόνα...
Και δυο φορές θριαμβευτή με είδε ο Αχέρων
Παράταιρα να κρούω στου Ορφέα τις χορδές
Τους στεναγμούς Αγίας και της Ξωθιάς κραυγές.
......................................................................................................................................
Εγω ειμ' ο Μαύρος - ο Ορφανός- ο Τρισαπελπισμένος
Στο χάλασμα ο Πρίγκηπας της Ακουιτανίας:
Το μόνο Αστέρι μου νεκρό - τώρα σκοτεινιασμένος
Στο έναστρο λαούτο μου Ήλιος Μελαγχολίας.
Εσύ, που μες τα Έγκατα μ' είχες παρηγορήσει
Γύρνα μου το Παυσίλυπο, ιταλικό το κύμα,
Τ' άνθος που τόσο η έρημη καρδιά μου είχε αγαπήσει
Την πέργολα όπου σμίγουνε το Ρόδο με το Κλήμα.
Ο Φοίβος νά μαι, ο Έρωτας;..ο Λουζινιάν ή ο Βίρον;
Το μέτωπό μου κόκκινο απ το φιλί της Δόννα
Ερέμβασα μες τη σπηλιά που κολυμπά η Γοργόνα...
Και δυο φορές θριαμβευτή με είδε ο Αχέρων
Παράταιρα να κρούω στου Ορφέα τις χορδές
Τους στεναγμούς Αγίας και της Ξωθιάς κραυγές.
μτφρ. Στρατης Πασχαλης
Ζεράρ ντε Νερβάλ (Gérard de Nerval) ήταν το λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Γάλλου συγγραφέα, ποιητή και μεταφραστή Ζεράρ Λαμπρυνί (Gérard Labrunie, 22 Μαΐου 1808 – 26 Ιανουαρίου 1855)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου