Idea Vilariño-Είμαι μόνος

Σαν και το σκύλο μόνος
σαν τον τυφλό και τον τρελό
με ανεμούριο ίδιος, που στον ιστό γυρίζει
μόνος μόνος μόνος
σαν το νεκρό σκυλί ή
σαν άγιο μοναχό ή
σαν και το μενεξέ ή
σαν το γραφείο τη νύχτα
άδειο και κλειστό
απομονωμένο
κανείς δεν θα πάει
πια κανείς δεν θα ’ρθεί
του θανάτου του τον τρόπο κανείς δεν θα σκεφτεί
κανείς δεν θα φωνάξει
κανείς δεν θ’ ακούσει τις φωνές για βοήθεια
κανείς κανείς κανείς
δεν νοιάζεται κανείς.
Σαν το γραφείο τη νύχτα, τον άγιο ή το κοντάρι
απ’ όλα ξεκομμένος
μόνος σαν τον νεκρό μες στη διπλή του κάσα
να χτυπάει το καπάκι και να κραυγάζει
και στο σπίτι
οι συγγενείς να πίνουν αγχολυτικά και τίλιο
και επιτέλους να ξαπλώνουν
ενώ ο θάνατος κλείνει το στόμα του άλλου
που σιωπά και πεθαίνει σε πηχτό σκοτάδι
μόνος σαν νεκρός ή σαν σκύλος
με ανεμούριο ίδιος, που στον ιστό γυρίζει
μόνο μόνο μόνο.

(12 Ιανουαρίου 1951)

Idea Vilariño
[Μοντεβιδέο-Ουρουγουάη, 18.08.1920 - Μοντεβιδέο-Ουρουγουάη, 28.04.2009]

Idea Vilariño, «Το Άνθος της Στάχτης» [Νυχτερινά, Ερωτικά και Άλλα Ποιήματα], δίγλωσση έκδοση, πρόλογος Ana Inés Larre Borges, εισαγωγή-επιλογή-μετάφραση-επίμετρο Έλενα Σταγκουράκη, επιμέλεια Δημήτρης Αρμάος, εκδόσεις Gutenberg, Αθήνα, Δεκέμβριος 2015, σελίδα 113 & σελίδα 115.