(στον Αλέξη Φασιανό)
Αυτή η ξαφνική η παγωνιά
μέσα στο καλοκαίρι
θαμπώνουνε της φίλης
μου τα μάτια
λέει: Είμαι
κατάστικτη
από κόκκινο κακό
όμως καθαρή
σαν το ελάφι
τί να κάνω μακριά από την πηγή;
περνάει ο άλλος
σκοτεινός
με σίδερα
και περικεφαλαία
φωσφορίζοντας
μέσα σ’ ένα κλουβί
κλεισμένος
δίχως δόντια
πώς να ζήσει
κι έξω
ηλιοβασίλεμα
σβήνουνε χαμηλώνουν
οι φωνές των ζώων
ανάποδα πετάν τα περιστέρια
σε ξεχασμένη θάλασσα
γλυκά περνάνε
ψάρια δέντρα λουλούδια
και καΐκια
Από τη Συλλογή : ΤΑ ΣΤΙΓΜΑΤΑ 1962
ΠΟΙΗΜΑΤΑ (1945-1971 ), σελ.191, Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου