Έχεις δει,
στ’ αλήθεια έχεις δει
το χιόνι, τα άστρα, τα βελούδινα βήματα της ομίχλης...
Έχεις αγγίξει,
στ’ αλήθεια έχεις αγγίξει
το πιάτο, το ψωμί, το πρόσωπο αυτής της γυναίκας
που τόσο αγαπάς...
Έχεις ζήσει
σαν ένα χτύπημα στο μέτωπο,
τη στιγμή, το λαχάνιασμα, την πτώση, τη φυγή...
Έχεις γνωρίσει
με κάθε πόρο του δέρματός σου, γνωρίσει
πως τα μάτια σου, τα χέρια σου, το φύλο σου,
τη μαλακή καρδιά σου,
πως έπρεπε να τα πετάξεις
έπρεπε να τα κλάψεις
έπρεπε να τ’ ανακαλύψεις πάλι.
Julio Cortázar, Η Σύνθλιψη των Σταγόνων (εκδ. bibliotheque, μετάφραση: Β. Λαλιώτης)
στ’ αλήθεια έχεις δει
το χιόνι, τα άστρα, τα βελούδινα βήματα της ομίχλης...
Έχεις αγγίξει,
στ’ αλήθεια έχεις αγγίξει
το πιάτο, το ψωμί, το πρόσωπο αυτής της γυναίκας
που τόσο αγαπάς...
Έχεις ζήσει
σαν ένα χτύπημα στο μέτωπο,
τη στιγμή, το λαχάνιασμα, την πτώση, τη φυγή...
Έχεις γνωρίσει
με κάθε πόρο του δέρματός σου, γνωρίσει
πως τα μάτια σου, τα χέρια σου, το φύλο σου,
τη μαλακή καρδιά σου,
πως έπρεπε να τα πετάξεις
έπρεπε να τα κλάψεις
έπρεπε να τ’ ανακαλύψεις πάλι.
Julio Cortázar, Η Σύνθλιψη των Σταγόνων (εκδ. bibliotheque, μετάφραση: Β. Λαλιώτης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου