Pablo Neruda-[Δεν πιστεύω στην ηλικία]

Δεν πιστεύω στην ηλικία
Όλοι οι γέροι
Κουβαλάνε στα μάτια τους
Ένα παιδί,
Και τα παιδιά κάποτε
Μας κοιτάνε
Σαν σοφοί γέροι
Θα μετρήσουμε τη ζωή
Με το μέτρο,
Με το χιλιόμετρο
Ή με τους μήνες;
Πόσο αφ΄ ότου γεννήθηκες;
Πόσο μακριά να πας
Μέχρις εκεί που όλοι πάνε
Και πάνω απ’ τη φλούδα της
Αντί να περπατάμε
στη γης αποκάτω
θα γείρουμε;
Στον άνδρα, στη γυναίκα
Που ξόδεψαν ενέργεια, καλοσύνη
Δύναμη, θυμό, αγάπη, τρυφερότητα,
Σ΄ αυτούς που με ειλικρίνεια
Ζωντανοί
Άνθησαν
Και μέσα στη φύση τους ωρίμασαν,
Δεν θα βάλουμε το μέτρο
Του χρόνου
Που ίσως
Είναι άλλο πράμα, ένας μανδύας
Ορυκτού, ένα πουλί πλανητικό, ένα άνθος
Ίσως κάτι άλλο
Όμως δεν είναι μέτρημα.
Χρόνος, μέταλλο
Ή πουλί, λουλούδι μακρόμισχο
Απλωσέ το στη ζωή του ανθρώπου
Ράντισέ τον με μπουμπούκια
Και με λαμπερά νερά
Ή με κρυμμένο ήλιο.
Σε ονομάζω δρόμο,
Όχι σάβανο,
Αλέκιαστη σκάλα αέρινη,
Φόρεμα ξαναραμένο άδολα
Με ευρύχωρες ανοίξεις
Γύρω απ΄τον κόσμο.
Και τώρα, χρόνε, σε τυλίγω
Σε βάζω στο κουτί με τα δολώματα
Και πάω να ψαρέψω με την μακριά
Πετονιά σου τα ψάρια της αυγής!

Μτφ: Νεοκλής Κυριάκου