Στης χειμωνιάτικης θύελλας τ’ άγρια αρμόνια
η σκοτεινή μοιάζει οργή τού λαού.
Της σφαγής το άλικο κύμα,
στων μαδημένων από φύλλα άστρων.
Με σπασμένα φρύδια, με ασημένια μπράτσα
γνέφει στους στρατιώτες που πεθαίνουνε η νύχτα.
Στης φλαμουριάς της φθινοπωρινής τον ίσκιο
των πεσόντων τα πνεύματα στενάζουν.
Την πόλη μι’ άγρια ερημιά με αγκάθια ζώνει ολόγυρα.
Από ύψη που ματώνουν
κυνηγάει το φεγγάρι τις περίτρομες γυναίκες.
Κι άγριοι λύκοι ρίξανε την πύλη, μπήκαν μέσα.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου