Ούτε στα όνειρά μου, δεν ξανάρθες πια
καθώς τα χρόνια πέρασαν
του κάκου επιστρατεύω
το κάθε τι από σένα;
Λόγια σου, κινήσεις, μορφασμούς
του κάκου ολόκληρες ημέρες προσπαθώ
να σε θυμάμαι επίμονα
για ν' ανασχηματίσω
το πρόσωπό σου θρύψαλα καθρέφτη
κάτω απ' τα κλειστά μου βλέφαρα
κι ας είχε ο Εμπειρίκος διαπιστώσει
πως έβλεπε μπροστά του "ό,τι ποθούσε"
όταν "διάφανες αυλαίες" τά 'κλεινε.
καθώς τα χρόνια πέρασαν
του κάκου επιστρατεύω
το κάθε τι από σένα;
Λόγια σου, κινήσεις, μορφασμούς
του κάκου ολόκληρες ημέρες προσπαθώ
να σε θυμάμαι επίμονα
για ν' ανασχηματίσω
το πρόσωπό σου θρύψαλα καθρέφτη
κάτω απ' τα κλειστά μου βλέφαρα
κι ας είχε ο Εμπειρίκος διαπιστώσει
πως έβλεπε μπροστά του "ό,τι ποθούσε"
όταν "διάφανες αυλαίες" τά 'κλεινε.
Δεν ξανάρθες, ούτε θα ξανάρθεις
μέσα στα όνειρά μου'
κι αναλογίζομαι με τρόμο τη στιγμή
που θα διαγραφεί
αχνή και φευγαλέα μες στον ύπνο μου η μορφή σου.
Θα 'ναι για να μου πεις
μάλλον
πως θα σε συναντήσω οριστικά
για πάντα πια: κει κάτου.
μέσα στα όνειρά μου'
κι αναλογίζομαι με τρόμο τη στιγμή
που θα διαγραφεί
αχνή και φευγαλέα μες στον ύπνο μου η μορφή σου.
Θα 'ναι για να μου πεις
μάλλον
πως θα σε συναντήσω οριστικά
για πάντα πια: κει κάτου.
Σταύρος Βαβούρης (1925-2008)
περ. "Οδός Πανός", τ. 9 / 1983
Πηγή: Χαρτοκόπτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου