Γιώργης Παυλόπουλος-Άσκηση

ΑΣΚΗΣΗ

Ἄρχισε τότε νὰ βγάζει προσεχτικὰ τὰ φτιασίδια

Ἡ μορφή του σὰν τοῦ πνιγμένου
κάτω ἀπὸ τὸ νερὸ
κυμάτιζε περνώντας ὁλοένα
μέσα στὸν καθρέφτη
χωρὶς νὰ βουλιάζει

Σιγά-σιγὰ φανερωνόταν
πιὸ καθαρὰ τὸ πρόσωπό του

Ξαφνικὰ τὸ εἶδε
νὰ πλησιάζει γρήγορα μικραίνοντας
καὶ πάλι γρήγορα νὰ μεγαλώνει
καθὼς χανότανε σβησμένο
σὲ μιὰ καταχνιὰ

Ἔκλεισε τὰ μάτια καὶ στὰ τυφλὰ
πῆγε ν’ ἀγγίξει τὸ κρύσταλλο
μὰ δὲν ἦταν ἐκεῖ κανένας καθρέφτης

Τρομαγμένος ψηλάφισε τὸν ἀέρα
ψάχνοντας γιὰ τὸ πρόσωπό του
φώναξε δυνατὰ ν’ ἀκούσει τὴ φωνή του
καὶ ἡ φωνὴ δὲν ἔβγαινε ἀπὸ πουθενά.

Τότε κατάλαβε πὼς βρισκότανε πάλι
σὲ μίαν ἀόρατη σκηνὴ
χωρὶς νὰ τοὺς βλέπει καὶ χωρὶς νὰ τὸν βλέπουν
ἕτοιμος ν’ ἀρχίσει
ὑπολογίζοντας τώρα στὴν τέλεια παράσταση.

                                                                                (Τὸ σακί)