Πάνος Θασίτης, Υπηρέτες

Εμείς στη στεριά, μπροστά σε κάθετα κτίσματα
Δεδομένα σημεία, άλφα μικρά και άλφα μεγάλα
Βάση για το διαβήτη που μας τρυπά
Βάση για τις συντεταγμένες του κανονιού
Βάση της αρωματοποιίας – καίτοι βρωμάμε.

Πάνω στ’ άσπρο χαρτί καρφωμένοι, ομοειδείς
Κέρματα σε φυλάκια αιμοσταγή
– Την άλλην όψη του χαρτιού συλλογιστείτε
του νομίσματος την άλλην όψη.

Όταν οι κύριοι αποσύρονται
Λύνουμε την τάξη και κοιταζόμαστε.
Έχουμε μάτια αληθινά!
Έχουμε φωνή
Χέρια ζεστά
Έχουμε σκέψη
Τα πιάνα έρχονται, γεμίζουν το ξερό πετσί μας
Οι τοίχοι διαλύονται, ορμά το φως και μας ζαλίζει
Οι στέγες ξεκολλούν
Ο ουρανός είναι τα φτεροκοπήματα όλων των πουλιών
Αιώνια γνέφει η άρκτος.

*

Όμως ακούονται βήματα: Οι κύριοι! Οι κύριοι επιστρέφουν.
Η παράβαση «όνειρο» «όνειρο φτωχό» διακόπτεται.
Μαύροι μεγάλοι χάρακες μας σκεπάζουν.

Από τη συλλογή Πράγματα (1957)