Κάποτε ρωτήθηκε η ανθρωπολόγος Margaret Mead από έναν φοιτητή της ποιο ήταν το πρώτο σημάδι πολιτισμού σε μια κουλτούρα. Ο φοιτητής περίμενε ότι η Mead θα του μιλούσε για κάποιο αγκίστρι, για κεραμικά σκεύη ή μυλόπετρες. Ομως αυτή του είπε ότι το πρώτο σημάδι πολιτισμού σε μια αρχαία κουλτούρα ήταν ένα μηριαίο οστό που είχε σπάσει κι έπειτα είχε θεραπευτεί.
Εξήγησε ότι στο ζωικό βασίλειο, όταν σπας το πόδι σου, πεθαίνεις. Δεν μπορείς να δραπετεύσεις από τον κίνδυνο, ούτε να πας στο ποτάμι να πιεις νερό ούτε να ψάξεις τροφή. Γίνεσαι βορά των θηρίων που παραμονεύουν. Κανένα ζώο δεν επιβιώνει με σπασμένο πόδι τον χρόνο που χρειάζεται για να δέσει το οστό. Ενα μηριαίο οστό που έχει θεραπευτεί είναι απόδειξη ότι κάποιος αφιέρωσε χρόνο για να μείνει μαζί με εκείνον που έπεσε, έδεσε την πληγή, τον μετέφερε σε ασφαλές μέρος και τον βοήθησε να αναρρώσει. Η Mead είπε ότι το σημείο στο οποίο αρχίζει ο πολιτισμός είναι η βοήθεια σε κάποιον στη δυσκολία.
Τα παραπάνω λόγια είναι αφιερωμένα σε όσους αρνούνται να συρθούν πίσω από τις λογικές του χυδαίου ατομικισμού που καλλιεργούν όλοι οι πολιτευτές τύπου Πνευματικού, σε όσους πάνε κόντρα στο πλειοψηφικό ρεύμα της δήθεν κανονικότητας, των χαμηλών προσδοκιών, της «άμυνας περί πάρτης», σε όσους με άλλα λόγια δημιουργούν με τις πράξεις τους πραγματικό πολιτισμό.
*φαρμακοποιός στο Νοσοκομείο Αγρινίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου