Fernando Pessoa - Ο ερωτευμένος βοσκός (αποσπάσματα)

 ΙΙΙ

Τώρα που νιώθω έρωτα

μ' ενδιαφέρουν τ' αρώματα.

Ποτέ πριν δεν μ' ένοιαζε αν ένα λουλούδι είχε μυ-

ρωδιά.

Τώρα νιώθω το άρωμα των λουλουδιών σαν να βλέ-

πω κάτι καινούριο.

Ξέρω βέβαια ότι μύριζαν, όπως ξέρω ότι υπήρχα.

Είναι πράγματα που τα ξέρουμε έξωθεν.

Τώρα ξέρω με την αναπνοή από το πίσω μέρος

του κεφαλιού.

Σήμερα είναι φορές που ξυπνάω και μυρίζω πριν

να δω.

V

Η αγάπη είναι συντροφιά.


Δεν ξέρω πια να οδεύω μόνος μου στους δρόμους,

γιατί πια μόνος δεν μπορώ να οδεύω.


Μια σκέψη ορατή με κάνει να πηγαίνω πιο γρήγορα


να βλέπω λιγότερο, και μαζί να χαίρομαι που οδεύω

βλέποντας τα πάντα.


Ακόμη κι η απουσία της είναι κάτι που είναι μαζί μου.


Κι εγώ την αγαπάω τόσο που δεν ξέρω πως να την επιθυμώ.


Σαν δεν τη βέπω τη φαντάζομαι κι είμαι δυνατός σαν τα ψηλά δέντρα.


Αλλά σαν τη βλέπω τρέμω, δεν ξέρω τι έγινε αυτό

που αισθάνομαι στην απουσία της.


Ολόκληρος είμαι κάποια δύναμη που με εγκαταλείπει.


Όλη η πραγματικότητα με κοιτάζει σαν ένα ηλιοτρόπιο

που ‘χει στο κέντρο του το πρόσωπό της.

Πηγή: Fernando Pessoa, Τα ποιήματα του Αλμπέρτο Καέιρο, Εισαγωγή-Μετάφραση-Σημείωση Μαρία Παπαδήμα, Αθήνα, Gutenberg, 2014.