Γιάννης Η. Παππάς-Τα λυπημένα αγάλματα

Εκεί όπου η μοίρα χορεύει με τις αρχαίες πέτρες,
βλέπω τ’ αγάλματα να στέκουν λυπημένα
μες στους καπνούς κοιτάνε απορημένα.
Κάπνιζε ο τόπος λύπη.

Όλα πεθαίνουν, ακόμη και τ’ αγάλματα.
Βλέπω ν’ ανατριχιάζουν αρχαίες κολώνες,
να στάζουν αίμα τ΄ αγάλματα,
γυναικείες θεότητες, σκιές βασιλιάδων,
αθλητές και θεατές να τρέχουν αλαφιασμένοι.
Δρυάδες πεθαίνουν κλαίγοντας
κι ο ποιητής συλλογισμένος,
κρατάει στα χέρια του μαρμάρινο κεφάλι.

Κλείσαν όλοι οι δρόμοι.
Λαθρεπιβάτες του χρόνου ανήμποροι
Μέτριοι
Δουλοπρεπείς
παίζουμε στις τσέπες μας
κίβδηλα νομίσματα.

Γιάννης Η. Παπάς (1962- ) «Το Ανεκτίμητο Τίποτα», 12