Κοιμούνται τα λουλούδια,
τα χόρτα όλα κοιμούνται στους βελουδένιους κάλυκες
στα μεταξένια φύλλα χωρίς πνοήν
οι αέρηδες κοιμούνται...
...και το φεγγάρι από ψηλά κοιτάει
τον κοιμισμένο κήπο...
Από ψηλά χλωμό κυττάει
το θλιβερό φεγγάρι
τον κοιμισμένο κήπο
και αφουγκράζεται τη σιγαλιά
και δεν μπορεί τα μάτια του να πάρει...
...και αγάλια προσπερνά και πάει...
- μα δεν μπορεί
τα μάτια του να πάρει
από τον κοιμισμένο κήπο...
(φεγγάρι, φεγγάρι! ,
Εσύ κρεμάμενο και ασημένιο δάκρυ!)
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΡΗΣΤΟΜΑΝΟΣ (1867-1911)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου