Μίλησες καί σέ πράγματα πού δέν ἀκοῦν γνωρίζοντας
πώς κι ἀπό κεῖνα πού ἀκοῦνε δέν θ’ ακουστεῖς.
Ἄνοιξες τό παράθυρο κ’ εἶπες τό λόγο σου.
Ψίχουλα στά πουλιά ἡ φωνή σου – πού δέν θά γευτοῦν,
σπόροι στίς πέτρες πού δέν θά φυτρώσουν. Ἀλλά,
ὅ,τι κι ἄν ἔγινε ὅ,τι κι ἄν γινόταν
τό χρέος εἶναι ὀφειλόμενο.
Δίνοντας το κανείς αἰσθάνεται μές
στήν τραγωδία του ἐλεύθερος.
πώς κι ἀπό κεῖνα πού ἀκοῦνε δέν θ’ ακουστεῖς.
Ἄνοιξες τό παράθυρο κ’ εἶπες τό λόγο σου.
Ψίχουλα στά πουλιά ἡ φωνή σου – πού δέν θά γευτοῦν,
σπόροι στίς πέτρες πού δέν θά φυτρώσουν. Ἀλλά,
ὅ,τι κι ἄν ἔγινε ὅ,τι κι ἄν γινόταν
τό χρέος εἶναι ὀφειλόμενο.
Δίνοντας το κανείς αἰσθάνεται μές
στήν τραγωδία του ἐλεύθερος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου