Στᾶλαι καὶ Σειρῆνες ἐμαὶ καὶ πένθιμε κρωσσέ,
ὅστις ἔχεις Ἀίδα τὰν ὀλίγαν σποδιάν,
τοῖς ἐμὸν ἐρχομένοισι παρ' ἠρίον εἴπατε χαίρειν,
αἴτ' ἀστοὶ τελέθωντ' αἴθ' ἑτεροπτόλιες·
χὤτι με νύμφαν εὖσαν ἔχει τάφος, εἴπατε καὶ τό·
χὤτι πατήρ μ' ἐκάλει Βαυκίδα, χὤτι γένος
Τηλία, ὡς εἰδῶντι· καὶ ὅττι μοι ἁ συνεταιρὶς
Ἤρινν' ἐν τύμβῳ γράμμ' ἐχάραξε τόδε.
.................................................................................................................................................................
710. Ηρίννης (Μιτυληναίης)
Στήλες και σειρήνες και πένθιμο του τάφου μου αγγείο,
που μέσα του έχεις την ολίγη σποδό του Άδη,
πήτε σε όσους έρχονται στο μνήμα μου το «χαίρε»,
είτε είναι απ΄ την πόλη μας είτε από άλλη πόλη.
Και πως με κρατάει νιόνυφη ο τάφος, πήτε το κι αυτό
κι ότι ο πατέρας μου με φώναζε Βαυκίδα
κι ότι είμαι από γένος Τήνιον – να το ξέρουν.
Κι ότι η φίλη μου η Ήριννα
χάραξε αυτό το ποίημα στον τάφο.
Μετάφραση: Γιώργος Ιωάννου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου