Ω Θλιβερά απογεύματα , σ΄άγνωστες χώρες μακρινές!
χειμερινά βραδιάσματα μες σ΄έρημα σαλόνια
με μόνη συντροφιά τον αργό θρήνο της βροχής,
τους πόθους τους σκεβρούς, τις σκεβρωμένες τις ελπίδες.
Απόβραδα , μέσα σε βιβλιοθήκες σκυθρωπές,
που απ΄ τα πανύψηλα παλαιϊκά παράθυρά των
στα χαλκοπράσινα νερά αφρισμένων θαλασσών
ονειροπόλα η παιδική επλανιότανε ματιά μου
Νιάτα σκυμμένα πάνω σε βιβλία όλο καημό
κι αμαρτωλό πάθος και ολόγλυκια τρεμούλα,
που ύπουλα εστράγγιζαν στη διψασμένη μου ψυχή
το πιο μυστικό, το πιο θανατερό τους φίλτρο!
Βόγγοι των ελατοδασών, κάστρα, τοπία ρομαντικά,
που άλλων καιρών συγκεχυμένα αισθήματα με ζώναν,
δρόγγοι (=δάση) ολομέλανοι , μουγγές κλεισούρες, ωκεανοί,
μπρος στον ριζόδετον εμένα απλωμένοι,
απόψε όλην όσην μο ΄χετε σταλάξει στην ψυχή,
αγιάτρευτη όλη μαρασμό και κλάμα , νοσταλγία
μι΄ανταριασμένη θάλασσα έχει μέσα μου γενεί
μικρό φτωχόπραμα που πλέω εγώ απαρατημένο...
Κλέων Παράσχος (1894-1964)
Πηγή : "Οι νέοι. Εκλογή από το έργο των νέων Ελλήνων ποιητών 1910-1920", Επιμέλεια Τέλλου Άγρα, Εν Αθήναις, Εκδοτικός οίκος «Ελευθερουδάκης» 1922, σελ. 256.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου