Paul Eluard-[Σου μιλώ από την απεραντοσύνη του χρόνου]

Σου μιλώ από την απεραντοσύνη του χρόνου
Σου μιλώ από τις πεδιάδες

Το στόμα μου είναι επάνω στο μαξιλάρι σου

Τα δύο πρόσωπα του τοίχου συναντήθηκαν
Η φωνή μου σ' ανακαλύπτει 

Σου μιλώ από την απεραντοσύνη του χρόνου

Ω πόλεις αναμνήσεις πόλεων
Πόλεις τυλιγμένες στις επιθυμίες μας
Πόλεις που έρχονται πριν ή μετά
Πόλεις δυνάστες, πόλεις κρυφές
Λεηλατημένες από τα αφεντικά των χτιστών τους
Όλοι οι στοχαστές τους είναι τα φαντάσματα τους

Μοτίβα επίπεδα από σμαράγδι 
Φωτεινα, ζώντα, π' επιβιώνουν 
Η σοδειά του ουρανού στη γη μας
Τρέφουν τη φωνή μου, ονειρεύομαι και κλαίω
Ανάμεσα στο κέλυφος του ήλιου

Και πάνω από το σώμα μου 
Το σώμα σου απλώνεται

Το σεντόνι του φωτεινού του καθρέφτη 

__________________
Π. Ελυάρντ (μτφρ. Β. Ρουσσάκης)