Στην τράπεζα, εκεί το χρυσάφι ζει, που κακομάθει το ’χει,
και με του πλούτου πλήθη εξοικειώνεται. Ωστόσο πάρα
πολύ, ως τυφλός και επαίτης, μοιάζει με μια μπρούντζινη δεκάρα
σε τόπο απόμερο, σαν σ’ ερμαρίου σκονισμένη κώχη.
Το χρήμα τις συναλλαγές για σπίτι του έχει – κι εκεί μένει,
εμφανιζόμενο ως γαρύφαλλα και γούνες και μετάξι.
Σιωπά ο χρυσός, κοιτώντας μην η πνοή του χρήματος πετάξει…
το χρήμα πρέπει πάντοτε –ή αγρυπνά ή κοιμάται– ν’ ανασαίνει.
Τη νύχτα, ω, πώς μπορεί το αείποτε ανοιχτό να κλείνει χέρι
και το πρωί να ξαναλέει τη μοίρα, μα και κάθε μέρα
νά ’ν’ απλωμένο: φωτεινό, άθλιο να γερνάει ως τό ’χει χούι.
Μακάρι κάποτε ένας μάρτυρας τη διάρκεια να ξέρει
με θαυμασμό να ειπεί. Ο υμνωδός τη λέει μόνο και, πιο πέρα
ακόμα, αυτή τη διάρκεια μόνο ο Θεός μπορεί και την ακούει.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
και με του πλούτου πλήθη εξοικειώνεται. Ωστόσο πάρα
πολύ, ως τυφλός και επαίτης, μοιάζει με μια μπρούντζινη δεκάρα
σε τόπο απόμερο, σαν σ’ ερμαρίου σκονισμένη κώχη.
Το χρήμα τις συναλλαγές για σπίτι του έχει – κι εκεί μένει,
εμφανιζόμενο ως γαρύφαλλα και γούνες και μετάξι.
Σιωπά ο χρυσός, κοιτώντας μην η πνοή του χρήματος πετάξει…
το χρήμα πρέπει πάντοτε –ή αγρυπνά ή κοιμάται– ν’ ανασαίνει.
Τη νύχτα, ω, πώς μπορεί το αείποτε ανοιχτό να κλείνει χέρι
και το πρωί να ξαναλέει τη μοίρα, μα και κάθε μέρα
νά ’ν’ απλωμένο: φωτεινό, άθλιο να γερνάει ως τό ’χει χούι.
Μακάρι κάποτε ένας μάρτυρας τη διάρκεια να ξέρει
με θαυμασμό να ειπεί. Ο υμνωδός τη λέει μόνο και, πιο πέρα
ακόμα, αυτή τη διάρκεια μόνο ο Θεός μπορεί και την ακούει.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου