RAINER MARIA RILKE [ΣΤ’ ΑΣΤΕΡΙΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΠΟΣΗ ΜΑΚΡΟΤΗΣ…]

Στ’ αστέρια ανάμεσα πόση μακρότης· μα και πόσο πιο μεγάλη
αυτή που εμείς εδώ στη γη μας ζούμε.
Κάποιος, λόγου χάρη ένα παιδί… κι έν’ άλλο ακόμα… κι άλλο πάλι:
ασύλληπτη η μακρότης ως θα δούμε!

Η μοίρα μάς μετράει με τα μέτρα και με τα σταθμά τού Όντος
που αλλόκοτο εντελώς μπροστά μας κείται.
Για σκέψου απλώς τί την κοπέλα από τον άντρα τη χωρίζει όντως,
όταν τον διώχνει και τον ενθυμείται;…

Τα πάντα είναι μακριά· δεν κλείνει ο κύκλος – και η μακρότης τα υποφέρει.
Για κοίτα την πιατέλα στο χαρούμενα στρωμένο μας τραπέζι –
την όψη κοίτα των ψαριών στο πλάι.

Αμίλητα είν’ τα ψάρια… λέγαμε παλιά· αμίλητα… Ποιός ξέρει;
Να μην υπάρχει τάχα ο τόπος, όπου ό,τι για τα ψάρια παίζει
νά ’ν’ γλώσσα, δίχως τούτα να μιλάει;

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.