Χαλίλ Γκιμπράν – Ο κήπος του Προφήτη (απόσπασμα)

ΝΑ ΛΥΠΑΣΤΕ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΟ ΘΡΗΣΚΕΙΑ κι άδειο από πνευματικότητα.

ΝΑ ΛΥΠΑΣΤΕ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΠΟΥ ΦΟΡΑ ΕΝΑ ΡΟΥΧΟ δεν το έχει υφάνει, που τρώει ψωμί που δεν το έχει θερίσει και πίνει κρασί που δεν έχει τρέξει από το πατητήρι του.

ΝΑ ΛΥΠΑΣΤΕ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ τον βίαιο άνθρωπο ήρωα, και βλέπει το λαμπροφορεμένο κατακτητή γενναιόδωρο.

ΝΑ ΛΥΠΑΣΤΕ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΦΡΟΝΕΙ το πάθος στ' όνειρό του, κι ωστόσο γίνεται σκλάβος στο ξύπνιο του.

ΝΑ ΛΥΠΑΣΤΕ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΨΩΝΕΙ ΤΗ ΦΩΝΗ ΤΟΥ, παρά μόνο σαν βρίσκεται σε κηδεία΄ δεν υπερηφανεύεται, παρά μόνο μέσα στα δικά του αρχαία μνημεία και δεν ξεσηκώνεται παρά μονάχα όταν ο λαιμός του βρίσκεται ανάμεσα στο σπαθί και στην πέτρα.

ΝΑ ΛΥΠΑΣΤΕ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΑΛΕΠΟΥ για κυβερνήτη, ένα ταχυδακτυλουργό για φιλόσοφο, και έχει μπαλωματήδες και μίμους για καλλιτέχνες.

 ΝΑ ΛΥΠΑΣΤΕ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΠΟΥ ΥΠΟΔΕΧΕΤΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ με σαλπίσματα και τον αποχαιρετά με γιουχαΐσματα για να καλωσορίσει και πάλι άλλον με σαλπίσματα.

ΝΑ ΛΥΠΑΣΤΕ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΠΟΥ ΟΙ ΣΟΦΟΙ του έχουν σιωπήσει από χρόνια και οι γενναίοι του άνδρες ακόμη δεν έχουν απογαλακτιστεί.

ΝΑ ΛΥΠΑΣΤΕ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΧΩΡΙΣΜΕΝΟ σε κομμάτια, και που κάθε κομμάτι θεωρεί τον εαυτό του έθνος. [Πηγή: www.doctv.gr]

Χαλίλ Γκιμπράν – Ο κήπος του Προφήτη, Ο κήπος του Προφήτη, Μτφρ: Ευάγγελος Γράψας, εκδ. Μπουκουμάνης, 1974.