Σταύρος Τσαγκαράκης, Το εγχειρίδιο του καλού δασκάλου (αποσπάσματα)

Ο δάσκαλος δεν φωνάζει κάθε τόσο, δεν δίνει εντολές, δεν απειλεί, δεν καταφεύγει στην αυστηρότητα. Γιατί οι διαταγές και οι εντολές υποδηλώνουν σχέσεις επιβολής, που είναι ασυμβίβαστες με τον παιδαγωγικό ρόλο του δασκάλου, ενώ η αυταρχικότητα εμποδίζει τους μαθητές " να είναι για τον εαυτό τους" , όπως γράφει ο Φρέιρε. Τους εμποδίζει να βρουν τον δρόμο προς την αυτογνωσία .Γιατί οι μαθητές φοβισμένοι από την παρουσία του δεσποτικού δάσκαλου παύουν να είναι ικανοί να αποφασίζουν για τον εαυτό τους, αφού αποφασίζει στη θέση τους ο δεσποτικός δάσκαλος. («Η αρετή της μεγαλοψυχίας», σ. 20)

Γιατί κατά βάθος, δεν έχει νόημα ο μαθητής να είναι άριστος και την ίδια στιγμή, υιοθετώντας την επιθετικότητα της κοινωνίας να τον διακρίνει η έπαρση, ο εγωισμός , η απουσία του ομαδικού πνεύματος. Και δεν έχει πάλι νόημα να αποκτά επαίνους και αριστεία στο σχολείο, όταν την ίδια στιγμη τον χαρακτηρίζει ο ανταγωνισμός και η επίδειξη. («Ο καλός δάσκαλος είναι και καλός παιδαγωγός »σ. 25-26)

Φίλε μου, με όλα αυτά που σου γράφω καταλαβαίνεις ότι οι διακρίσεις και οι ανισότητες δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για να προκόψει το σχολείο. Γιατί το σχολείο οφείλει να είναι για όλους τους μαθητές και όχι για τους λίγους. Σε μια κοινωνία χωρισμένη σε ανώτερες και κατώτερες κοινωνικές τάξεις με πλούσιους και φτωχούς πολίτες και με μια άνιση κατανομή πλούτου, που προκαλεί δέος, ένα σχολείο με άριστους μόνο μαθητές θα ήταν ένα σχολείο απόλυτα αντιδημοκρατικό αλλά και απόλυτα παράλογο. Η παραληρηματική επιθυμία του δάσκαλου να διδάξει σε ένα παρόμοιο σχολείο, όπου μηχανικά πληκτρολόγια και άψυχες οθόνες θα εκπέμπουν γριφώδη σήματα για τους μυημένους, τους προνομιούχους μαθητές, υποδηλώνει την εξορία από την κοινωνία του σχολείου εκείνων των μαθητών που η ίδια η κοινωνία τους στέρησε τη δυνατότητα να γνωρίσουν τον εαυτό τους, να μάθουν τέλος πάντων τι μπορούν και τι αξίζουν, που τους καταδίκασε στη μετριότητα, ταξινομώντας τους αυθαίρετα και τους εμπόδισε να ονειρεύονται και να ελπίζουν. (« Η εσωτερίκευση των κοινωνικών στερεοτύπων »σ. 144-145).

Σταύρος Τσαγκαράκης, Το εγχειρίδιο του καλού δασκάλου, Αθήνα: Ταξιδευτής 2019.

Βιογραφικό Σημείωμα:

Ο Σταύρος Τσαγκαράκης γεννήθηκε στην Αίγυπτο το 1949. Αποφοίτησε από την Αμπέτειο Σχολή Καΐρου και το 1967 ήρθε στην Ελλάδα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και από το 1973 έως και το 2013 εργάστηκε ως φιλόλογος στην ιδιωτική και τη δημόσια εκπαίδευση. Την περίοδο 1983-85 ήταν μέλος του Συμβουλίου Λαϊκής Επιμόρφωσης (ΝΕΛΕ) του νομού Μεσσηνίας. Το 1987-88 μετεκπαιδεύτηκε στη Σχολή Επιμόρφωσης Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΣΕΛΜΕ) Τρίπολης. Διε-τέλεσε μέλος του Δ.Σ. του συλλόγου Ιδιωτικών εκπαιδευτικών, της ΕΛΜΕ Μεσσηνίας και του Συνδέσμου Φιλολόγων Μεσσηνίας. Το 2013 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αλφειός το βιβλίο του "Το όνειρο του καθηγητή Κλήμη".

(2019) Το εγχειρίδιο του καλού δασκάλου, Ταξιδευτής
(2016) Οι ζωές που δεν έζησαν, Γαβριηλίδης
(2013) Το όνειρο του καθηγητή Κλήμη, Αλφειός

Πηγή: http://www.biblionet.gr/author/116236/%CE%A3%CF%84%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%A4%CF%83%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82

Πηγή:https://www.tharrosnews.gr/news/content/%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%8d%cf%81%ce%bf%cf%82-%cf%84%cf%83%ce%b1%ce%b3%ce%ba%ce%b1%cf%81%ce%ac%ce%ba%ce%b7%cf%82-%c2%ab%cf%87%ce%ac%cf%81%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%b3%cf%85%ce%bd%ce%b1%ce%af%ce%ba%ce%b1-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%b9%cf%89%ce%bd%ce%af%ce%b6%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%bf-%ce%b1%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%8e%cf%80%ce%b9%ce%bd%ce%bf%cf%82-%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b9%cf%83%ce%bc%cf%8c%cf%82%e2%80%a6%c2%bb?fbclid=IwAR075sBatEZW9Sj2vHfOOIunYR3N8QIok25prUfw0A1VnkEPV4T51UDp4wk

σ.σ.:  Είμαι τυχερός, καθώς τον είχα δάσκαλο. Συγκεκριμένα, την σχολική περίοδο 2006-2007, όταν φοιτούσα στη Β' Λυκείου"  του 1ου Λυκείου Καλαμάτας και ήμουν ιδιαίτερα ντροπαλός και μαζεμένος, απόλαυσα το μάθημα  "Αρχές Φιλοσοφίας".

Κρατώ ακόμα το τετράδιο και τις φωτοτυπίες που μας μοίρασε. Ο πρώτος που μας μίλησε για Horkheimer, Fromm και κάτι άγνωστους μέχρι τοτε Προσωκρατικούς.

Απολαμβανω τις συζητήσεις μας, όταν πίνουμε καφέ στο αγαπημένο του στέκι "ΣΤΟΛΙΔΙ ". Τόσοι άχρωμοι, άκαπνοι και ανιαροί κάτοχοι πανεπιστημιακής έδρας και λοιποί αδόλεσχοι χαρτοπόντικες θα κέρδιζαν πολλά δίπλα του. Εύχομαι να είναι γερός, δημιουργικός, ακούραστος και ανήσυχος παρατηρητής στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε!


Εύχομαι να διαβάσουν αυτό το ευσύνοπτο, αλλά μεστό νοημάτων που πονάνε, εγχειρίδιο οι δάσκαλοι όλων των βαθμίδων, όσοι φιλοδοξούν να γίνουν δάσκαλοι, αλλά και οι παλαίμαχοι της εκπαίδευσης για να προβούν σε μια αποτίμηση της προσφοράς τους. Πρωτίστως, επιβάλλεται να το διαβάσουν οι κεφαλές και οι διαμορφωτές της εν Ελλάδι Παιδείας. Φρονώ πως η εκπαιδευτική διαδικασία θα γίνει πιο γόνιμη.