Τη γλώσσα μου δεν ήταν εύκολο να τη φυλάξω
ανάμεσα σε γλώσσες που πήγαιναν να την καταβροχθίσουν
όμως στη γλώσσα μου συνέχιζα πάντα να μετράω
στη γλώσσα μου έφερνα τον χρόνο στα μέτρα του κορμιού
στη γλώσσα μου πολλαπλασίαζα την ηδονή ώς το άπειρο
μ’ αυτή ξανάφερνα στον νου μου ένα παιδί
με άσπρο σημάδι από πετριά στο κουρεμένο του κεφάλι.
Πάσχιζα να μη χάσω ούτε μια της λέξη
γιατί σ’ αυτή τη γλώσσα μου μιλούσαν κι οι νεκροί.
Τίτος Πατρίκιος, Η Ηδονή των παρατάσεων, Κέδρος, 1998 στο: Ποιήματα, IV (1988-2002), σελ.116, Κέδρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου