Η ελπίδα είναι σαν τον αέρα: Μόλις βρει μια μικρή χαραματιά στην ψυχή μας, ορμάει μέσα γυρεύοντας να γεμίσει το κενό που συνάντησε…
«ΝΕΡΑΪΔΑ ΤΟΥ ΒΥΘΟΥ»
Τι θα πει «σκέφτομαι»; Γίνομαι δυστυχισμένος, ναι, ναι, αυτό θα πει. Ε, λοιπόν, φανταστείτε τώρα να κάνουμε όλους τους ανθρώπους γύρω μας να σκέφτονται, σ’ έναν κόσμο τόσο γελοίο, τόσο αποκρουστικό! Είναι σα να τους θερίζουμε με πολυβόλο.
«ΜΕΘΥΣΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ»
Η ώρα της καταστροφής είναι κοινή μοίρα των ανθρώπων. Κάποτε θα βρεθείς πάνω από τον γκρεμό σου – είτε μικρόν είτε μεγάλον. Οι άνθρωποι που είναι γύρω σου θ’ απλώσουν τα χέρια τους. Μερικοί θα σου πουν «μη αδελφέ μας, θα πέσεις». Άλλοι δε θα σου πουν τίποτα. Κι άλλοι θα σε σπρώξουν.
«ΜΕΘΥΣΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ»
Ο άνθρωπος είναι από γεννησιμιού του ανόητο πλάσμα. Και μονάχα όταν χάσει τις ελπίδες του αρχίζει πια να γίνεται λίγο σοφός.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΑΤΑΤΖΗΣ «ΜΕΘΥΣΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ»
Ξέρετε γιατί γίναμε άνθρωποι; Γιατί μερικοί πρόγονοί μας πάλευαν και είχανε το θάρρος να πεθάνουν, όταν χρειαζότανε. Όσα ζώα δεν ήξεραν να πεθάνουν, έμειναν για πάντα ζώα.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΑΤΑΤΖΗΣ «ΜΕΘΥΣΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ»
Σωτήρης Πατατζής (1914-1991)
«ΝΕΡΑΪΔΑ ΤΟΥ ΒΥΘΟΥ»
Τι θα πει «σκέφτομαι»; Γίνομαι δυστυχισμένος, ναι, ναι, αυτό θα πει. Ε, λοιπόν, φανταστείτε τώρα να κάνουμε όλους τους ανθρώπους γύρω μας να σκέφτονται, σ’ έναν κόσμο τόσο γελοίο, τόσο αποκρουστικό! Είναι σα να τους θερίζουμε με πολυβόλο.
«ΜΕΘΥΣΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ»
«ΜΕΘΥΣΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ»
Ο άνθρωπος είναι από γεννησιμιού του ανόητο πλάσμα. Και μονάχα όταν χάσει τις ελπίδες του αρχίζει πια να γίνεται λίγο σοφός.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΑΤΑΤΖΗΣ «ΜΕΘΥΣΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ»
Ξέρετε γιατί γίναμε άνθρωποι; Γιατί μερικοί πρόγονοί μας πάλευαν και είχανε το θάρρος να πεθάνουν, όταν χρειαζότανε. Όσα ζώα δεν ήξεραν να πεθάνουν, έμειναν για πάντα ζώα.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΑΤΑΤΖΗΣ «ΜΕΘΥΣΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ»
...-Τότε να φωνάξουμε <<Ζήτω η σεβαστή αστυνομία>>,πρότεινε το Κολοκυθολούλουδο,πολύ σοβαρά ή κανένα <<ή τάν ή επί τάς>>.
Είχε έναν παράξενο τρόπο να λέει κάτι τέτοια.Έπαιρνε μια έκφραση θλιμμένης σοβαρότητας και φαινότανε πως τα πίστευε βαθιά και ο ίδιος.Είχε τη δίψα του γελοίου και τ' αναζητούσε παντού με πάθος, ακόμα και στα πιο ιερά και στα πιο μεγάλα σύμβολα των ανθρώπων - προ πάντων στα ιερά και στα μεγάλα. Γιατί εκεί,η εισβολή του γελοίου φέρνει την λύτρωση,μιας πικρής ποίησης: του σαρκασμού
Πηγές: https://logomnimon.wordpress.com/%CF%83-%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%B6%CE%AE%CF%82/
http://bpskordou.blogspot.com/2008/03/blog-post_23.html
http://bpskordou.blogspot.com/2008/03/blog-post_23.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου