Το χάραμα δεν έχει τραύματα και ουλές
δεν έχει μνήμη
δεν έλαμψε ποτέ πάνω από δάκρυα και χαμό
δεν φώτισε εκτελέσεις
γιαυτό σαν από θαύμα
αστράφτει, και πάλι στην αιώνια εφηβεία του
λέει καλημέρα σας παιδιά
αγγίζει εδώ κι εκεί τα δέντρα
πιάνει κουβέντα με το αδέσποτο σκυλί
το χάραμα δεν έχει μνήμη
έχει μονάχα ένα βαθύ γαλάζιο φως και
το απλώνει χωρίς δισταγμό πάνω στον κόσμο.
ΤΟΛΗΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ- Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται (2002)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου