“Μα για να είσαι άνθρωπος πρέπει να έχεις ένα τραγικό πρόσωπο άδειο, άδεια τραγικά χέρια. Που να πιστέψεις, που θα πας, που θέλεις να πας. Η κάθε θάλασσα είναι σα να γεμίζει πλοία ξαφνικά έτοιμα να φύγουν, φωνές που σε καλούν και νοιώθεις τον εαυτό σου ανίκανο ν' αντισταθεί. Μάταια θα ζητήσεις να κάνεις δικά σου τα τέρατα της φαντασίας σου. Θα σε βασανίζουν πάντα όνειρα που δεν πραγματοποίησες, ταξείδια που δεν έκανες, νύχτες κουρασμένες από ηδονή που δε γνώρισες, δάκρυα που δεν έκλαψες, θάνατοι που σου έμειναν ξένοι, θα σε βασανίζει η πείνα που δεν δοκίμασες, ο Θεός που δεν τον αντίκρυσες και τον καλείς. Μόνος θ' αφίνεις στους τέσσερις ανέμους αυτή την κραυγή και θα είσαι ο κύριος και ο δούλος αυτής της γης που πατάς.”
Στέλιος Ξεφλούδας, Κύκλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου