Χρόνια στο γιαλό αραγμένα
τα καράβια μας προσμέναν
μ' ανοιχτά πανιά αναμέναν
σένα εμένα
κι όλο δίσταζε η καρδιά μας
άβουλη στη νοσταλγία
κι ας κεντά η φαντασία
τα όνειρά μας
Και σαλπάραν ένα βράδυ
δίχως σκιές δίχως ράντα
μ' όλα τα πανιά ανοιγμένα
στο σκοτάδι
Τώρα η νοσταλγία μας μένει
στο γιαλό στο κύμα πλάι
θάλασσα πλατιά κοιτάει
και προσμένει
Γιώργης Τσουκαλάς (1903-1974)
Περιλαμβάνεται μελοποιημένο στην "Ανθολογία" του Γιάννη Σπανού (1967)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου