ΣΤΗ ΦΛΕΒΑ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ
Έπεφτε κίτρινη βροχή απ΄ τα γιγάντια μάτια
σίδερα σπαρμένα στο χώμα.
Η μάνα έστρεφε το λαιμό
φέγγος βαθύ
μια τρύπα ολάσπρη από καπνό και ανάσες.
Τα χέρια της ψαχουλευτά στο σώμα του ψαριού
στη θάλασσα που ντύθηκε τη σκουριά του αίματος
και ήπιε ως το τέλος τη μιλιά της.
Στο βάθος τα δάχτυλα χάνονταν στο φως.
Φλόγες ντυμένες του Ιώβ την προβιά
δέντρα γυμνά από χυμούς
ριζώναν ισχνά
μες στη φλέβα της πέτρας.
***
ΑΠΟΛΟΓΟΣ
Θα ‘ρθει καιρός που τα παιδιά
θα στρέφουνε τις κόγχες των ματιών τους στον πατέρα
κι εκείνος θα γέρνει ολοένα προς το χώμα
μέχρι να γίνει κουκκίδα άμμου
σε πέτρινη θάλασσα.
τα πόδια θα συστρέφονται στ΄ άλικο χώμα
τ’ αλάτι θα στομώνει τα μάτια
θα παίρνει με βία τις κραυγές τους
θα τις απλώνει στο στήθος
βρεγμένο ρούχο
να στεγνώσουν.
*Από τη συλλογή “Στη φλέβα της πέτρας”, εκδόσεις Βακχικόν, 2018.
Share this:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου