Ασημάκης Πανσέλληνος- Ποδοσφαιρικό ματς

Είκοσι δυο λεβέντες και μια μπάλα

τις ώρες της δουλειάς και της σχόλης μας

με ιδανικά τις γέμισαν μεγάλα,

να φτιάξουν, λέει, το μέλλον της φυλής μας.

Πόδια στραβά, στραβά μυαλά και χέρια,

κωλοπηδούν να πιάσουνε τ΄ αστέρια!

Ορμούν, χτυπούν και κουτουλούν σα βόδια,

να βρουν το νόημα της ζωής στην πάλη,

όλο τους το μυαλό πήγε στα πόδια

και λες κλοτσούν πια τα’ άδειο τους κεφάλι

και ζουν κι αυτοί κι ο λαός μια καταδίκη

ανάμεσο στην ήττα και στη νίκη.

Νοικοκυραίοι φτωχοί μαγαζατόροι

κινούν νωρίς τα’ απόγεμα σα λύκοι,

της ζωής οι νικημένοι με το ζόρι

της νίκης ν’ απολάψουν τα’ αλκολίκι

και κλειούν σ’ ενός μαντράχαλου τα σκέλια

του κόσμου την αρχή και τη συντέλεια.

Κι ύστερα χουγιαχτό, βουή και χτύπος

και δεν έχει προβλήματα η ζωή,

καλά που’ ναι κι ελεύτερος ο τύπος,

για να μαθαίνει ο κόσμος το πρωί

πόσο κλοτσάει με νόηση ένα χαϊβάνι

κι η Λίζα η Τέιλορ έρωτα πώς κάνει.

Στείρα καρδιά και δύναμη τυφλή,

παράγουν ήρωες μαζικά στους τόπους,

ω κι αν βρισκόταν δυο άνθρωποι δειλοί,

να σώσουν απ’ τους ήρωες τους ανθρώπους

που ζουν σ’ ενός πολέμου μες στη δίνη,

για να ξεσυνηθίζουν την Ειρήνη.

Κι ω να βρισκόταν και στον κόσμο μια άκρη

που η χλαλοή του ματς να μην τη σκιάζει,

να υπάρχει μια χαρά και μες στο δάκρυ

κι ένας καημός στων κοριτσιών το νάζι,

της Κυριακής χρυσή να πέφτει η εσπέρα

χωρίς κραυγή πολέμου και φοβέρα.

(Ταξίδια με πολλούς ανέμους, Κέδρος, Αθήνα 1964)